| بیانیه دکتر عبدالحسین وهاب‌زاده در حمایت از محمد فاضلی | | چاپ | |
| ایران - همگانی |
| دوشنبه ۰۹ مرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۹:۲۶ |
|
بیانیه دکتر عبدالحسین وهاب‌زاده در حمایت از محمد فاضلی به‌عنوان رئیس سازمان محیط‌زیست
دوستان عزیز روزهای تعیین‌کننده‌ای در انتخاب رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست است. همه می‌دانیم که سامان یافتن وضعیت محیط‌زیست ما انحصاراً درگرو انتخاب یک فرد، هرچند بهترین گزینه نیست. درک جامعه ما از مقوله محیط‌زیست، شیوه معیشت نفتی و تک‌محصولی ما، آغشته بودن همه‌چیز به سیاست، نگاه غیرعلمی و اکثراً ضد علمی تصمیم‌گیرندگان ما که در مسیر فاجعه تا آنجا پیش می‌روند که بروز آن بر همه آشکار شود و بسیاری عوامل دیگر و بخصوص مرحله‌ای از توسعه که در آن قرار داریم که آهن و بتن صدایی بلندتر از هوای پاک دارند و برج‌های غرب تهران که نفس‌بر شهر بسته‌اند بهترین نماد آن است، همه گواه‌اند بر آنکه انتخاب یک فرد راهگشا نیست؛ اما دوستان اکنون صحبت از پرداختن به همه‌ی این مباحث نیست و فقط قرار است در این مقطع بگوییم که چه کسی اگر در این جایگاه بنشیند ما را اندکی به شناخت و سپس حل این مشکلات بیشتر یاری خواهد کرد. بنابراین اکنون بحث در مورد مشکلات ساختاری، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی موجد این وضع را به کناری نهیم و بر مناسب‌ترین فرد متمرکز شویم.
من هرگز در دوران زندگی حرفه‌ای‌ام حقوق‌بگیر این سازمان نبوده‌ام و جز در دوران تصدی سرکار خانم دکتر ابتکار، بعد از انقلاب پا بدان نگذاشته‌ام. دو بار برنده جایزه ملی محیط‌زیست شده‌ام و هر دو بار در زمان تصدی ایشان بوده است، به غیر آن نیز در انتخاب کتاب سال محیط‌زیست موردعنایت ایشان قرارگرفته‌ام و از پشتیبانی ایشان در پیشبرد مدارس طبیعت نیز تا حدودی سود جسته‌ام؛ اما عزیزان امروز زمان جبران محبت‌ها نیست و ما نیز همچون ایشان می‌باید دل درگرو حل مشکلات محیط‌زیست کشور داشته باشیم و من شخصاً این مشکلات را در این مرحله از توسعه کشور بس گسترده‌تر و پیچیده‌تر از آن میدانم که با برنامه‌های موردنظر ایشان امیدی به حل پایدار آن‌ها باشد.
ما نیازمند کسی هستیم که نگاهی بوم شناختانه، جامع، سیستمی، علمی و چندوجهی به محیط‌زیست داشته باشد و خود را وامدار هیچ جریان سیاسی و اقتصادی نبیند، شجاعت بیان و پیگیری نظرات خود را داشته باشد، در مقابل لابی‌های قدرت که راه‌حل همه‌چیز کشور را فولاد و بتن بیشتر می‌بینند و از هر در که رانده می‌شوند از پنجره‌ای دیگر بازمی‌گردند، بایستد و درعین‌حال به نگاه صاحب‌نظران و دلسوزان نیز وقعی درخور بنهد. باید مسائل محیط‌زیست و منابع کشور را که امروز حل هر بخش آن‌ها همچون گوشت قربانی در اختیار نهاد و سازمان جداگانه قرارگرفته یکپارچه ببیند و در جهت شناخت، ساماندهی، تجمیع و یکپارچه‌سازی تصمیمات مرتبط با آن‌ها بکوشد، باید جامعه بزرگ و نمایندگان مردمی آن‌ها، تشکل‌ها، سرمایه‌ها و ظرفیت‌های اجتماعی را واقعاً به‌حساب آورد و در انتخاب مدیران جز شایستگی به هیچ‌چیز دیگر بها ندهد. ما نیازمند کسی هستیم که در مورد تعیین تکلیف این سازمان و جایگاه قانونی‌اش، اینکه یک سازمان اجرائی است یا ناظر، اینکه نسبت آن با حفاظت منابع چیست، منابع ازنظر او کدم‌اند و چه برداشتی از امر پیچیده‌ی محیط‌زیست در دوران جدید دارد، نظری روشن داشته باشد. هرکس که بیاید در انجام این مهمات با مشکلات عدیده روبه‌روست اما باز صحبت از آن است که چه کسی برای حرکت به سمت حل آن‌ها در بین گزینه‌های پیش رو مناسب‌تر است...
این روزها از لابه‌لای اخبار و همچنین از بین گزینه‌های نام‌برده از سوی دوستان در این گروه نام‌های بسیاری شنیده می‌شود. من نسبت به برخی از آن‌ها هیچ شناخت درستی ندارم و بعضی نیز به‌خوبی شناخته‌شده اما با حواشی بسیارند و پیشینه‌ای آمیخته از فاجعه و نیت خیر دارند اما در بین همه‌ی آن‌ها با باور من دکتر محمد فاضلی نامی امیدوارکننده است. او از پایین‌ترین مدارج آغاز کرده، بدون حمایت هیچ منبع قدرتی با افت‌وخیز به اینجایی رسیده که می‌بینیم، از ورای شایستگی‌ها، صراحت لهجه، پیگیری اعتقادات و ایستادگی‌اش در مقابل ناراستی‌ها و تصمیمات نادرست و بدون ملاحظه این‌وآن خود را شناسانده است. درست است او محیط‌زیست نخوانده است اما ما نیازمند یک متخصص محیط‌زیست برای تصدی این مقام نیستیم، بگذریم از اینکه این سازمان از آغاز تأسیس هرگز ریاستش چنین تخصصی نداشته است. آنچه مهم است داشتن یک نگاه بوم‌شناختی است که یک‌چیز را در ارتباط با همه‌چیز بداند و محیط‌زیست را نه یک مقوله فنی بلکه یک موضوع اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، تاریخی بداند که در آن نظام معیشت و اقتصاد کشور نقشی پررنگ بازی می‌کند و از این نظر او، به باور من، شایسته‌تر از دیگر نام‌هاست. عیب دیگری نیز بر او گرفته می‌شود که سابقه کار اجرایی کافی ندارد و شاید این حرف تا حدودی درست باشد اما اولاً او از این نظر بدون سابقه نیست، ثانیاً قرار گرفتن او در جایگاه معاونت پژوهشی مرکز مطالعات از او انسانی مطلع به مشکلات ساختاری محیط‌زیست کشور ساخته است بگذریم از اینکه بودن طولانی در مناصب اجرایی در این کشور نه موجب پختگی بلکه اکثراً پوسیدگی بوده است. نگاه کنید به وزارت صنعت که وزیرش از ابتدای پیروزی انقلاب در این جایگاه نشسته و این‌همه که چریده‌ایم پس کجاست دنبه‌ی ما؟
به لحاظ عملکرد نیز دوستان به بسیاری از دستاوردهای ایشان بخصوص در مورد مسئله آب و احیای دریاچه ارومیه، مخالفت با انتقال آب دریای خزر و آگاه ساختن جامعه نسبت به خطرات پیش رو و ایستادگی در مقابل صاحبان منفعت سد و انتقال آب، اشاره کردند. در پایان ذکر این نکته را مناسب میدانم که از خلال صحبت‌هایی که از ایشان در مورد راه‌حل‌های مشکلات محیط‌زیست کشور شنیده‌ام می‌توانم عرض کنم که کمتر کسی به این روشنی نقشه راهی برای برون‌رفت پایدار از مشکلات کنونی محیط‌زیست کشور دارد.
سخن کوتاه: من در بین گزینه‌های نامبرده‌ای که می‌شناسم ایشان را بافاصله از دیگران مناسب‌تر می‌بینم تا نظر دوستان چه باشد.
عبدالحسین وهاب‌زاده *** © وبسایت زمینی، تنها مرجع رسمی انتشار این نامه هست. |
نظرات
حنانه نبوي -دانشجوي رشته جامعه شناسي دانشگاه علامه
لطفا به فریاد محیط‌زیست که همانا خودمان هستیم برسید.
در منطقه دارآباد تهران ۶۰۰ اصله درخت بی‌زبان را سربریدند بعد از چند سال هنوز دلیلش معلوم نیست منطقه سربندغلاک