تالاب سولوکلی در شمال پارک ملی گلستان و از زیستگاه‌های اصلی ببر مازندران درگذشته بود. آب تالاب سولوکلی از چشمه برآورده می‌شود. چشمه تالاب سولوکلی در فصول پرآبی آبی فراوانی را در پارک به وجود می‌آورد که از دید گوناگونی اکوسیستمی بسیار دارای ارزش است. چشمه‌های پارک ملی گلستان برجسته‌ترین بن‌مایگان آبی پارک را پایه‌ریزی می‌کنند که در همه جای آن پراکنده‌اند ولی جنوب غربی پارک از چشمه‌های بیشتری برخوردار است. بیشترین گودی این تالاب یک متر است و ۴ هکتار گستره دارد و از نقاط دست‌نخورده و بسیار زیبا در کشور است. این تالاب نزدیک ۴۵۰ هزار سال پیش با گونه‌هایی از درمنه و ریش‌بز پوشیده بوده است. دور از دسترس بودن این تالاب را نگه‌داشته و گونه‌های بومی آن. همچنین، تضمین‌کننده زیستگاه ۷۶ گونه از گیاهان آبزی است. شمار 6 گونه گیاه که در دیگر مناطق ایران هیچ هستی ندارد، منحصراً در این تالاب رویش دارند. گونه‌ای تازه از میگوی آب شیرین نیز در این تالاب زندگی می‌کند.

Chirocephalus soulukliensis میگوی آب شیرین سولوکلی یک‌گونه تازه از پریان میگوهاست. این میگو را کریستوفر راجرز و محمود صوفی از پارک ملی گلستان و تالاب سولوکلی در نوشتاری علمی در گاهنامه Zootaxa گزارش کرده‌اند. این‌گونه به‌آسانی به‌وسیله پیوست شاخک خود که تک لایه‌ای یا تک شانه‌ای است، از هم‌جنس‌های خود جدا می‌شود. تنها عنکبوت آبزی جهان نیز در این تالاب زیست می‌کند. درواقع، خاستگاه آن شمال اروپا است و واپسین اندازه پراکنش آن در ایران منحصراً تالاب سولوکلی است. این تالاب زالوهای فراوانی دارد. گفتنی است ازآنجایی‌که این بخش زیر نگاهبانی گردانش پارک ملی گلستان است برای رفتن به آنجا باید پروانه دریافت کرد و گام نهادن به آنجا بدون پروانه ناروا است.